Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona lasu

Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.

OCHRONA LASU

 

 

Najważniejszym zadaniem działu ochrony lasu jest przeciwdziałanie negatywnym procesom zachodzących w ekosystemach leśnych a następnie przygotowanie tych ekosystemów do pozytywnego funkcjonowania w stale zmieniającym się środowisku.

 

Tereny byłego województwa legnickiego, na którym znajdują się lasy Nadleśnictwa Legnica, są zlokalizowane w strefie oddziaływania przemysłu miedziowego. Jego rozwój spowodował wiele  problemów w dziedzinie ochrony środowiska a jednym     z poważniejszych czynników szkodotwórczych są imisje przemysłowe. Dodatkowy problem stanowią szybko rozwijające się w okolicach miasta Prochowice zakłady hodowli drobiu a także rozwój miast.

 

Nadleśnictwo Legnica obejmuje powierzchnię 18679,00 ha ( z czego na grunty leśne zalesione i niezalesione przypada 18186,96 ha). Lasy uszkodzone na skutek działalności przemysłu zajmują powierzchnię 5774,75 ha. W obrębie Legnica jest to 3256,58 ha przy całkowitej powierzchni gruntów leśnych zalesionych i niezalesionych 11188,77 ha  a  w obrębie Prochowice zajmują 2518,17 ha przy powierzchni całkowitej 7490,23 ha.

 

Na stan zdrowotny drzewostanów znajdujących się  w Nadleśnictwie istotny wpływ mają czynniki klimatyczne. Zagrożenia z nich wynikające to między innymi:                                       

 

Uszkodzenia od wiatru- są to uszkodzenia o charakterze mechanicznym jak np. wiatrołomy, pęknięcia strzał, wiatrowały czy obłamywanie gałęzi. Nadleśnictwo stara się zabezpieczać drzewostany przed wystąpieniem tych szkód poprzez:

  • prawidłowe i planowane wykonywanie cięć pielęgnacyjnych

  • przestrzegani zaplanowanych rodzajów rębni i kierunku cięć

  • przy pracach odnowieniowych maksymalnie wykorzystywać samosiewy

  • faworyzowanie gatunków  domieszkowych                                                   

  • ograniczenie mechanicznych uszkodzeń drzew mogących powstać przy ścince lub zrywce

     

W wyniku uszkodzeń drzewostanów przez wichurę z dnia 23.07.2009 r. Nadleśnictwo Legnica musiało pozyskać  330 000 m3 drewna.

 

Śniegołomy- szkody te występują w okresach zimowych I mają charakter uszkodzeń mechanicznych np. łamanie wierzchołków, wywracanie drzew, łamanie gałęzi. Działania zapobiegawcze jakie może stosować Nadleśnictwo to:

  • stosowanie rozrzedzonej więźby przy sadzeniu

  • wykorzystywanie w odnowieniach samosiewów

  • odpowiedni dobór składu gatunkowego drzewostanów

  • odpowiednie i systematyczne prowadzenie zabiegów pielęgnacyjnych

 

szkody od okiści w młodniku brzozowym

 

  

Zakłócenie stosunków wodnych- pod tym terminem rozróżniamy dwa zasadnicze  zagrożenia. Powódź, czyli przejściowe zjawisko hydrologiczne polegające na gwałtownym wezbraniu wód rzecznych co z kolei prowadzi do zatopienia znacznych obszarów lądowych. Największe szkody powstałe podczas tego zjawiska w Nadleśnictwie Legnica miały miejsce podczas powodzi w 1997 roku. Powódź ta objęła swoim zasięgiem około 1100 ha drzewostanów w obrębie Prochowice.

 

Działania zapobiegawcze wykonywane przez Nadleśnictwo:

  • wykorzystywanie lokalnych ekotypów posiadających większą odporność na tego typu czynniki przy pracach odnowieniowych

  •  wykorzystywanie w odnowieniu wartościowych odnowień naturalnych

  • prowadzenie opartej na zasadach małej retencji gospodarki z zakresu melioracji wodnej 

     

    Drewno zalane przez wody Odry w Leśnictwie Zaborów.

 

Drugim poważnym zagrożeniem drzewostanów są susze. Długotrwałe ich występowanie prowadzi do obniżenia poziomu wód gruntowych, zwiększa zagrożenie występowania dużych pożarów lasów a także powoduje osłabienie kondycji całych drzewostanów.

 

Duża powierzchnia drzewostanów znajdujących się w II strefie uszkodzeń powoduje ciągłe zagrożenie ze strony szkodników owadzich:

 

Szkodniki korzeni- tu najważniejszą grupę stanowią pędraki chrabąszczy, jednak szkody przez nie powodowane są problemem lokalnym gdyż ich występowanie ogranicza się do szkółek leśnych, gruntów nieleśnych przeznaczonych do zalesienia oraz upraw na gruntach porolnych. Aby zagrożenie z ich strony nie wzrosło przeprowadza się systematyczne kontrole zapędraczenia gleby na powierzchniach zalesieniowych jak  i  w szkółkach leśnych.

Szkody powodowane przez pędraki chrabąszcza majowego zawierają się w przedziale od 2,00 do 16,00 ha rocznie. Tak znaczny rozmiar szkód wymusił na nadleśnictwie zmianę sposobu odnowienia upraw (preferowanie siewu) zmianę składu gatunkowego upraw na bardziej odporne oraz modyfikację pielęgnacji upraw. W latach 2015 - 2017 prowadzone były zabiegi lotnicze i naziemne ograniczania liczebności imago chrabąszcza majowego przy użyciu środków ochrony roślin.

Powierzchnie  na których zwalczano chrabąszcze w roku:

2015 na pow.   502,22 ha,

2016 na pow. 1256,56 ha,

2017 na pow. 1256,56 ha,

2017 na pow. 1192,69 ha,

2021 na pow. 1230,39 ha.

 

 

 

Szkodniki upraw i młodników- szeliniak sosnowiec (zdj. obok) jest najgroźniejszym występującym na terenie Nadleśnictwa szkodnikiem upraw. Jest to polifag który żeruje najchętniej na sadzonkach sosny ale może też zaatakować sadzonki świerka, modrzewia, jodly i daglezji. Do walki z tym owadem stosuje się pułapki feromonowe, wałki i doły chwytne a także przeprowadza się kontrole stopnia uszkodzenia sadzonek.

 

Zabiegi profilaktyczne przeciwdziałające szkodom powodowanym przez szkodniki upraw:

  • oczyszczanie powierzchni zrębowych z odpadów

  • odnawianie zrębów wiosną następnego roku po ścince

     

 

Szkodniki pierwotne : do owadów występujących w Nadleśnictwie należą m. innymi : brudnica mniszka, strzygonia choinówka, poproch cetyniak oraz zwójka zieloneczka. Za pomocą jesiennych poszukiwań szkodnikow sosny, kontroli pułapek feromonowych, obserwacji  w czasie transektu oraz metody wazonowej monitoruje się coroczny stopień zagrożenia przez te szkodniki. W przypadku masowego pojawienia się owadów Nadleśnictwo stosuje zabiegi zwalczające z użyciem odpowiednich środków biologicznych. W ten sposób  w latach 1997- 2017 zwalczano zwójkę zieloneczkę przy użyciu środków lotniczych na powierzchni:

  • 445 ha w 1997 r.

  • 108 ha w 1998 r.

  • 221 ha w 1999 r.

  • 544 ha w 2000 r.

  • 223 ha w 2005 r.

  • 559 ha w 2010 r.

  • 530 ha w 2017 r.

     

 

Tacka opadowa do oceny skuteczności zabiegu.

 

 

 

Kuprówka rudnica

 

 

Szkodniki wtórne- drzewostany prześwietlone, osłabione na skutek suszy oraz emisji zanieczyszczeń są najbardziej narażone na atak ze strony szkodników wtórnych: cetyńców, korników a także przypłaszczka granatka. Te owady żerują zazwyczaj w drzewostanach sosnowych. Gatunki liściaste z kolei są narażone na szkody ze strony ogłodka i opiętków . Monitorowanie tych owadów odbywa się za pomocą pułapek klasycznych i feromonowych. Podstawową formą walki ze szkodnikami wtórnymi jest szybka lokalizacja drzew zasiedlonych następnie ich wycinka i jak najszybszy wywóz  z lasu.

 

 

 

Pułapka klasyczna na cetyńca

 

OCHRONA P.POŻ

 

Ochrona przeciwpożarowa jest jedną z form ochrony lasu. Ma ona na celu zapobiegać występowaniu pożarów a w razie ich wystąpienia jej celem jest jak najszybsze ich zlokalizowanie, ugaszenie i zabezpieczenie pożarzyska.

 

Wszystkie lasy wchodzące w skład Nadleśnictwa Legnica zaliczone są do I kategorii zagrożenia pożarowego. Wpływ na taki stan rzeczy mają następujące czynniki:

  • bliskość dużych ośrodków miejskich

  • gęsta sieć ośrodków wiejskich

  • skład gatunkowy drzewostanów, w którym dominują gatunki  iglaste

  • rodzaj pokrywy glebowej, w drzewostanach starszych klas wieku występuje intensywny rozwój pokrywy gleby, spowodowany silnym nasłonecznieniem dna lasu wynikłym  z przerzedzenia drzewostanów

  • sieć szlaków komunikacyjnych, np. autostrada A4, droga nr S 3 Legnica-Lubin, droga nr 94 Środa  Śląska- Legnica

  • turystyczna atrakcyjność terenu

     

 

Zagrożenie pożarowe w lasach kształtują również warunki meteorologiczne: prędkość wiatru, wilgotność powietrza i ściółki. Analiza ilości pożarów w poszczególnych miesiącach w ciągu ostatnich lat pozwala stwierdzić że największe zagrożenie pożarowe przypada na okres wiosenny: marzec-czerwiec. Wynika to z nagromadzenia dużej ilości materiału łatwopalnego ( wyschnięte runo i posusz). Niebezpiecznym zjawiskiem jest również przypadające na ten okres wypalanie gruntów przylegających do lasów Nadleśnictwa.

 

 

Środki ochrony przeciwpożarowe jakimi dysponuje Nadleśnictwo:

  • bazę sprzętu przeciwpożarowego,

  • punkty czerpania wody, dwa znajdują się w obrębie Prochowice a jeden w obrębie Legnica

  • sieć dojazdów pożarowych i dróg dojazdowych,

  • punkt  alarmowo dyspozycyjny nadleśnictwa (PAD),

  • system obserwacyjny w skład, którego wchodzą dwie wieże obserwacyjne, w Zimnej Wodzie oraz Szczytnikach, wspomagane przez wieże z sąsiednich Nadleśnictw,

  • samochód terenowy  patrolowo-gaśniczy, 

 

Samolot gaśniczy w akcji.

 

 


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Szkółka kontenerowa

Szkółka kontenerowa

Czym jest szkółkarstwo? To nic innego, jak produkcja drzew i krzewów w bardziej lub mniej kontrolowanych przez człowieka warunkach.

Szkółkarstwo kontenerowe

            Czym jest szkółkarstwo? To nic innego, jak produkcja drzew i krzewów w bardziej lub mniej kontrolowanych przez człowieka warunkach. Szkółki leśne możemy podzielić na dwie wyróżniające się już na pierwszy rzut oka kategorie.

Tak zwane "tradycyjne" szkółki - to szkółki gruntowe. Oznacza to, że sadzonki produkowane są w glebie, uprzednio przygotowanej przez człowieka, później nawożone, pielęgnowane, chronione przed szkodliwymi organizmami i niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi.

Fot. 1. Buk wychodzi z gleby (fot. R. Palczewski)

Fot. 2. Sadzonki buka rosnące w gruncie - szkółka leśna w Miłogostowicach (fot. M. Żuczkowski)

Jednak kontrola człowieka nad tymi wszystkimi czynnikami -  choćby  pogodą, jest tak naprawdę znikoma. Szkółki gruntowe są usytuowane zazwyczaj na terenach leśnych, podzielone na kwatery produkcyjne, poprzedzielane tzw. kulisami starszych drzew, tak, aby stworzyć sadzonkom warunki jak najbardziej zbliżone do naturalnych. Gdy osiągną już odpowiedni wiek i rozmiary - są wprowadzane na uprawy leśne i zaczynają tworzyć nowy las. Sadzonki wyprodukowane w szkółce gruntowej mają tzw. odkryty system korzeniowy.

Fot. 3. Sadzonki sosny zwyczajnej otulone kulisami (fot. M. Żuczkowski)

 

Szkółki kontenerowetrudnią się produkcją sadzonek w pełni kontrolowanych warunkach (przynajmniej w pierwszym okresie życia sadzonek). Cała przygoda zaczyna się w hali produkcyjnej, w której specjalne kontenery są dezynfekowane, napełniane substratem torfowym, a następnie precyzyjny siewnik wysiewa po jednym lub dwa nasiona do każdej pojedynczej celi kontenera. Wszystko jest wykonywane w pełni automatycznie dzięki nowoczesnej linii produkcyjnej. Niektóre nasiona - np. buka, są umieszczane w kontenerach ręcznie, po uprzednim przygotowaniu kontenerów przez maszyny.

Fot. 4. Nasionko buka w kontenerze (fot. M. Żuczkowski)

     Tak przygotowane kontenery zostają przewiezione do tuneli foliowych, gdzie panuje ustalona przez człowieka wilgotność i temperatura. W cieplarnianych warunkach nasiona kiełkują, a siewki są trzymane w namiotach przez ok.. 2 - 3 tygodnie, następnie są hartowane i przewożone na otwarte pola hodowlane, gdzie pozostają aż do jesieni, albo nawet wiosny przyszłego roku. Dzięki technologii oraz możliwości zapewnienia drzewkom odpowiednich warunków w początkowej fazie wzrostu - na szkółkach kontenerowych można przeprowadzić aż trzy kampanie siewne rocznie, co znacznie zwiększa produkcję.

    Fot. 5. Małe sosny przygotowujące się do wyjścia z namiotu (fot. M. Żuczkowski)

Kolejną różnicą jest to, że w przypadku sadzonek produkowanych w kontenerach mówimy o tzw. zakrytym systemie korzeniowym. Korzeń przerasta substrat, w którym rośnie, tworząc tzw. bryłkę korzeniową i dzięki temu nawet, jeżeli sadzonka zostanie posadzona w bardzo trudnych warunkach, da sobie radę, ponieważ korzenie mają zapas substancji odżywczych i wody. Dzięki zakrytemu systemowi korzeniowemu drzewka nie wysychają w czasie transportu.

Fot. 6. Z taką bryłką można podbić las (fot. M. Żuczkowski)

 

Leśna szkółka kontenerowa w Miłogostowicach

Szkółka kontenerowa rośnie w oczach! Wszystko zaczęło się od wycięcia drzew pod budowę.

Fot. 7. Przygotowania - karczowanie pniaków (fot. M. Żuczkowski, lipiec 2013)


Następnie przystąpiono do prac ziemnych, zakładania instalacji i wyrównywania gruntu.

 

Fot. 8. Prace ziemne (fot. M. Żuczkowski, wrzesień 2013)

Powstał podziemny zbiornik filtrujący wodę spływającą z pól hodowlanych,  a nieopodal zaczęły wznosić się mury budynku socjalnego, hali produkcyjnej i chłodni do przechowywania sadzonek zimą.

Fot. 9. Zasypywanie zbiornika (fot. R. Palczewski, październik 2013)

Fot. 10. Z tyłu hala produkcyjna i budynek socjalny, a na pierwszym planie fundamenty chłodni do przechowywania sadzonek (fot. R. Palczewski, listopad 2013)

Bardzo szybko wyrosły z ziemi stalowe szkielety tuneli foliowych, w których przez pierwsze tygodnie będą trzymane sadzonki. Pola hodowlane i powierzchnia produkcyjna pod tunelami foliowymi zostanie wyłożona kostką brukową, aby umożliwić transport wewnętrzny sadzonek wózkami widłowymi, a także odbiór dużych ilości sadzonek przez samochody ciężarowe.

Fot. 11. Jeszcze trochę pracy i ruszy produkcja! (fot. R. Palczewski, listopad 2013)

Przed nami jeszcze dużo pracy. Potrzeba czasu, by zapewnić szkółce odpowiednią infrastrukturę i wyposażyć ją w nowoczesny sprzęt.

 Fot. 12. Jeszcze dużo intensywnej pracy - plan startu produkcji na szkółce - marzec 2014 (fot. R. Palczewski, listopad 2013)

Chcieliśmy dodać, że szkółka oprócz produkcji sadzonek będzie również zajmować się prowadzeniem zajęć edukacyjnych, do czego posłuży nowa sala edukacyjna, a także planowana do wykonania na 2014 rok ścieżka przyrodnicza "Organizm lasu", która będzie przebiegać wokół szkółki i pozwoli przyswoić miłośnikom lasu informacje dotyczące funkcjonowania samej szkółki, jak również specyfiki zabiegów wykonywanych w leśnictwie i skomplikowanych zależności pomiędzy wszystkimi elementami lasu, które sprawiają, że jest spójnym organizmem. Trzeba zauważyć, że tereny wokół szkółki są niezwykle ciekawe nie tylko z przyrodniczego punktu widzenia, ale również ze względu na swoją historię - to teren byłej jednostki Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej. 

Fot. 13. Lasy wokół szkółki w Miłogostowicach są ciekawe i tajemnicze. Na zdjęciu schron zaadoptowany przez Nadleśnictwo Legnica na zimowisko dla nietoperzy (fot. J. Szczukiewicz)

Zapraszamy do odwiedzania Dziennika Szkółki, w którym będziemy zamieszczać aktualne informacje na temat postępu budowy i funkcjonowania szkółki. Prawdopodobnie zaczniemy produkcję już na wiosnę 2014 roku!

GALERIA ZDJĘĆ.
 

Fot. 14. Pierwsze prace - wykopywanie i zabezpieczanie starych zraszaczy (fot.M.Żuczkowski;lipiec 2013)

Fot. 15. Karczowanie pniaków (fot. M. Żuczkowski; lipiec 2013)

Fot. 16. Powoli można już zacząć kopać (Fot. M. Żuczkowski; lipiec 2013)

Fot. 17. Początek prac ziemnych - krajobraz księżycowy (fot. M. Żuczkowski; sierpień 2013)

Fot. 18. Najpierw z ziemi zaczęły wyrastać fundamenty (fot. M. Żuczkowski; sierpień 2013)

Fot. 19. Utwardzanie gruntu (fot. M. Żuczkowski; wrzesień 2013)

Fot. 20. W oddali widać pierwsze mury budynku socjanego; na pierwszym planie fundamenty chłodni (fot.M.Żuczkowski; wrzesień 2013)

Fot. 21. Budynek socjalny i hala produkcyjna (fot. R. Palczewski; pażdziernik 2013)

Fot. 22. To stąd sadzonki będą wyjeżdżać na ploa hodowlane (fot. R. Palczewski; listopad 2013)

Fot.23. Wnętrze hali produkcyjnej (fot. R. Palczewski; listopad 2013)

Fot. 24. Już wkrótce rusztowania znikną i budynek zacznie tętnić życiem (fot. R. Palczewski; listopad 2013)

Fot. 25. Niedługo cały plac zostanie pokryty kostką (fot. R. Palczewski; listopad 2013)

Fot.26. To już nie krajobraz księżycowy - szkółka kontenerowa nabiera realnych kształtów.(fot. M.Żuczkowski styczeń 2014).

Fot.27 Tunele foliowe mają długość 68 m (fot. M.Żuczkowski styczeń 2014).

Fot.28 Tunele foliowe mają już ogrzewanie. (fot. M.Żuczkowski styczeń 2014).

Fot.29 Postępy w budowie chłodni. (fot. M.Żuczkowski styczeń 2014).

Fot.30 Już lada chwila (fot. R. Palczewski)

Fot.31 Końcowe prace przy budowie chłodni (fot. R. Palczewski)

Fot.32 Kontenery już czekają na rozpoczęcie produkcji (fot. R Palczewski)

Fot.33 Pola hodowlane w ostatniej fazie budowy (fot. R. Palczewski)